بررسی کاربرد برخی دروس دانشگاهی رشته پرستاری در کار بالین از دیدگاه پرسنل طرح شاغل در بیمارستان های منتخب شهر اصفهان

زمینه و هدف: پرستاری ترکیبی از علم و هنر است و بایستی تمامی آموزش­های نظری و بالینی آن بر ترکیب این دو جنبه تأکید داشته باشند ولی در عمل فاصله بین آنچه درکلاس درس آموخته می­شود و آن چیزی که در بالین به­کار گرفته می­شود بسیار زیاد است، لذا در این پژوهش کاربرد برخی دروس دانشگاهی رشته پرستاری در کار بالین از دیدگاه پرستاران طرحی مورد بررسی قرار گرفت.   روش­کار: در این پژوهش توصیفی تحلیلی از بین بیمارستان­های شهر اصفهان 6 بیمارستان به­صورت تصادفی انتخاب شد و تمامی پرستاران طرحی آنها که مجموعاً 78 نفر را شامل می­شدند توسط پرسشنامه­ای شامل دو بخش اطلاعات دموگرافیک و بخش نظر­سنجی مرتبط با کاربرد دروس در کار بالینی، مورد بررسی قرار گرفتند. یافته­ها : نتایج پژوهش نشان داد که بیشتر پرستاران مورد مطالعه، مونث (6/84 درصد)، فارغ التحصیل دانشگاه­های آزاد (1/64 درصد) و با سابقه کار بین 12-6 ماه (4/47 درصد) بوده و در بخش اورژانس کار می­کردند (5/20 درصد). در مجموع بیشترین میانگین (انحراف معیار±) کاربرد دروس مربوط به دروس داخلی جراحی 68/34 (43/2 ±) و کم­ترین آن مربوط به پرستاری مادران و نوزادان 58/11 (34/4 ±) بود. در مقایسه میانگین کاربرد دروس مختلف تفاوت آماری معنی­داری بین میانگین­ها مشاهده نشد، که این مسئله با توجه به جنس نیز صادق بود ولی افزایش سابقه کار، کاهش میانگین نمره کاربرد بالینی دروس پرستاری بهداشت جامعه و پرستاری بیماری­های روان پزشکی را نشان می­داد (به ترتیب 025/0= P ، 04/0= P ) و دروس پرستاری داخلی- جراحی و بهداشت مادران و نوزادان از دیدگاه فارغ االتحصیلان دانشگاه­های آزاد کاربرد بیشتری درکار بالین داشتند (به ترتیب 03/0= P ، 016/0= P ). نتیجه­گیری : با توجه به نتایج این مطالعه و نتایج مطالعات انجام شده قبلی به نظر می­رسد که شکاف تئوری- عمل قابل توجهی در حرفه پرستاری وجود دارد و لذا بایستی این فاصله با تغییراتی در سر فصل دروس و یا شیوه برنامه­ریزی دروس پرستاری، رفع گردد.